From A Girl who live her life without purpose to a Travel Lover

สวัสดีค่ะ 🙂 “โซเนีย” ที่ทุกคนได้ยินนั้นแม้จะเป็นชื่อเล่นชื่อนามปากกาชื่อที่ใช้เรียกง่ายๆเวลาคุยกับเพื่อนต่างชาติ แต่จริงๆมีอีกชื่อนั่นคือ “ซอฟ” เรียกชื่อไหนก็ได้คิดว่าหันหมดเลยทุกชื่อ ฮ่าๆ ชื่อจริงๆขึ้นต้นด้วย “น” ที่เค้าว่ากันว่าจะใจเย็นและสดใส..  แต่ในความจริงนั้นก็หัวร้อนง่ายอยู่  โซเนียชอบเที่ยวอย่างที่ทุกคนเข้าใจนั่นแหละ แต่โซเนียชอบเที่ยวแบบที่คนอื่นๆอาจจะไม่ชอบเลย นั่นคือเน้นสัมผัสชีวิตจริง เน้นผจญภัยก็เลยไปจบที่ลำบากด้วยเลย 

ถ้าให้นิยามตัวเองเป็นดอกไม้หนึ่งดอกก็คงต้องเป็นดอกทานตะวัน.. ถ้าเป็นอาหารก็คงเป็นทาโก้ ถ้าเป็นโรคหนึ่งโรคก็คงเป็นไบโพล่า 555 ช่างมันเถอะค่ะเรื่องนี้แต่หวังว่าทุกคนจะสัมผัสและเข้าใจได้

การชอบเที่ยวจริงๆเกิดมาจากการไม่รู้ ไม่รู้ในที่นี้คือไม่รู้ด้วยว่าตัวเองชอบเที่ยว.. และไม่รู้ด้วยว่าเราเกิด
มาทำไม ไม่รู้ว่าเราจะมีชีวิตไปทำไมจึงเป็นที่มาของการออกหาความหมาย ที่ช่วงวัยรุ่นหัวรั้นช่างสงสัยกำลังเกิดคำถามกับชีวิตในขณะนั้น คำถามที่บ่มเพาะมาจากการใช้ชีวิตที่ทุลักทุเลในช่วงต้น20 
ชีวิตที่ไม่ประสบความสำเร็จในการเรียน การทำธุรกิจ ความรัก และครอบครัว บทเรียนทุกด้านที่ชีวิตโยนใส่เข้ามานั้นบีบบังคับจนเกิดคำถามเหล่านี้.. ใช่ แล้วเราเกิดมาทำไมนะ มีชีวิตไปทำไมกัน? ทำไมคนทุกคนต้องดูวุ่นวายกับการทำอะไรสักอย่าง เร่งรีบไปทุกอย่าง หมกมุ่นกับการทำชีวิตให้ดูเข้าใกล้สิ่งที่เรียกว่า “ประสบความสำเร็จ” ซึ่งเราต่างก็ตอบไม่เหมือนกันเลยว่าความสำเร็จหน้าตาเป็นอย่างไร 

จนในที่สุด วันนั้นก็มาถึง.. วันที่ติดสินใจทำตามเสียงเรียกของหัวใจ ไม่ได้พูดสวยหรูแต่มันมีเสียงจริงๆ
เสียงมันเหมือนเสียงตะโกนในหัวตลอดเวลา แต่มันมาจากใจ ไม่รู้ว่าเสียงตะโกนนั้นเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย แต่สาบานว่ามันมีเสียง “ไปปป ออกไปไกลๆที่ไหนสักแห่งก็ได้ ไปเลย” อธิบายความรู้สึกไม่ถูกแต่เหมือนความรู้สึกของการอยากกินอะไรสักอย่าง ที่ไม่รู้รสชาติ แต่สัมผัสได้ว่าต้องอร่อยแน่ๆเลยอ่ะ 

เสียงในหัวบอกให้ไปไม่พอ.. มันยังบอกอีกว่า ต้องมีอะไรดีๆรออยู่แน่ๆ.. และจะได้เลิกสงสัยสักที ว่าชีวิตนี้มีไปทำไม? ถึงตอนนี้จะผ่านมาหลายสิบประเทศ คำตอบของคำถามนี้มีเป็นสิบๆคำตอบเลย 
อยู่ที่ว่าใครถามและอยากได้ยินว่าอย่างไรเท่านั้นเองค่ะ 🙂 

สวัสดีทุกคนอย่างเป็นทางการนะคะ ถ้าคุณอ่านมาถึงบรรทัดนี้ ก็แปลว่าคุณคงไม่ปกติเหมือนคนพิมพ์นี่แหละ งั้นโซเนียขอให้ได้ประโยชน์ หรือ รอยยิ้มจากบล็อกเล็กๆแห่งนี้ด้วยเทอด สาธุ